Kinderen willen het oude plein niet terug

Op basis van de oude situatie heeft het plein In het voorjaar van 2020 een herinrichting gekregen. Deze was met name gericht op het verbeteren van de zonering en structuur op het plein en dat gecombineerd met vergroening en het loskoppelen van hemelwaterafvoer. De herinrichting is voor het grootste deel gefinancierd door de gemeente Apeldoorn.  

Wadi 
Door de ruimte om de school was het mogelijk om zowel de hemelwaterafvoer aan de zuidzijde van het schoolgebouw bovengronds, als ook de regenpijpen aan de noordzijde los te koppelen en deze ondergrond in de wadi uit te laten komen. In totaal is een dakoppervlak van ruim 650 vierkante meter losgekoppeld en is met ‘de sloot’ een wadi gecreëerd van ruim 30 kubieke meter. Daarmee kan meer dan 40 millimeter neerslag in de wadi worden opgevangen. De kinderen weten wel dat de sloot zich vult met regenwater, maar weten niet waar dit allemaal vandaan komt. Verder dan ‘uit de grond’ en ‘van de waterpomp’ komen ze niet. De vraag is ook in hoeverre dit noodzakelijk is; plezier en uitdaging is ruim aanwezig. Dat telt voor de kinderen. De schoenen uit en gaan. Lekker over de sloot heen en weer. Via de oversteken, spingend over de smalle delen en de uitdaging aangaan door over steeds bredere delen te springen.  

Reservekleding  
Daar waar de wadi te breed is om overheen te springen, hebben de kinderen oude autobanden en houtblokken die ze als stapelement in het water gooien. Eerder stonden de balanceerelementen gewoon op het gras, nu over de sloot. Waar ze voorheen altijd en overal konden afstappen, is er nu meer uitdaging. “Je móet wel je balans houden, anders heb je natte voeten.” Voor de jongste kinderen is er op school reservekleding aanwezig, de oudere kinderen zitten gewoon met hun natte kleding in de klas. Ervaring leert dat deze kinderen slechts een enkele keer languit in het water belanden. Meestal is het niet meer dan natte broekspijpen.  

Waterpomp 
Na iedere regenbui staat er wel water in de wadi, maar dat blijft niet lang staan. “Meestal is na een dag de sloot weer droog”. Ook dan is het leuk om in en over de sloot te springen en te doen. Onder de brug ontstaat dan één van de mooiste verstopplekken. En anders hebben ze de waterpomp. Met die pomp kunnen ze water oppompen dat in eerste instantie slechts in een deel van de sloot blijft staan. Daar kunnen ze dus eigenlijk altijd wel slootjespringen. En wees eerlijk, wie van ons is er niet groot geworden met slootjespringen? 

Een speelheuvel  
Op het nieuwe plein is naast de wadi ook een speelheuvel gecreëerd met onder andere een taludglijbaan van ongeveer 1,5 meter. Het blijkt dat niet alleen de jongste kinderen het leuk vinden om ervan af te glijden, ook de oudere kinderen maken geregeld gebruik van de glijbaan. Al noemen zij dat niet glijden, maar stunten. Op je hurken zittend op één of beide voeten en onderaan eraf te springen alsof het een skischans is. Of staand spelend met je lichaamsgewicht of wel in beweging te komen maar niet te vallen. En zien stunten doet stunten; tijdens het maken van de foto’s deed ook Olaf, op zijn eigen manier, mee aan het ‘stunten’.

 

De speelheuvel heeft afgelopen winter ook veel spelplezier opgeleverd. Er is volop vanaf gegleden met klein sleeën (schelpjes) die de kinderen van huis meenamen. Oudere kinderen hadden hun eigen glijbaan gemaakt waar ze met een aanloop vanaf gleden. Net als in de vorige editie van ‘Kidspanel’ vonden de kinderen hier de uitdaging om op de buik en ‘head first’ naar beneden te gaan. Zo hard mogelijk.  

Spelen ‘rondom de school’  
Op het nieuwe schoolplein wordt ook veel meer ‘rondom de school’ gespeeld. Zowel voor verstoppertje als voor tikkertje. De hele buitenruimte wordt gebruikt waarbij veelal ‘het podium’ wordt gebruikt als start- en verzamelplaats. In het spel zit ook element van competitie. Olaf vertelt vol enthousiasme dat ze met de fietsjes en karren tegen elkaar een rondje racen. De meiden reageren door te zeggen dat zij dat ook wel eens doen, maar dan al rennend en dat soms een ‘parcours’ wordt bedacht waarbij ze verschillende elementen als hindernis dienen in het rondje. Opvallend dat de kinderen dit nu aangeven over het nieuwe plein. In de oude situatie kon het ook, maar doordat de route nu breder van opzet is en minder obstakels heeft, zien de kinderen nu zelf meer mogelijkheden de route in hun spel te betrekken.  

Voetbalveldjes verkleind 
Op het nieuwe plein zijn de voetbalveldjes een stuk kleiner geworden. Dit vinden de kinderen aan de ene kant wel jammer, maar het hek eromheen maakt veel goed. Sommige kinderen vinden dat zelfs fijner. Nu rolt de bal niet meer weg. En voor het ‘grote voetbal’ hebben ze het grasveld van de kerk. Daar kunnen de kinderen met vier pionnen zelf bepalen hoe groot het veld wordt en hoe groot de doelen. En wie denkt dat voetbal iets van de jongens is, heeft het mis. In de pauzes van bijna alle groepen doen er meiden mee. Hoe ouder de kinderen worden, hoe meer meiden er meedoen. Wel zijn het de jongens die veel schreeuwen. 

Spelen en buiten les gestimuleerd  
Op KBS De Poort wordt buitenspelen en buiten les gestimuleerd. De kinderen vertelden dolenthousiast dat ze afgelopen winter na de pauze het voetbalveld hadden gebruikt om te trefballen met sneeuwballen. Groep 7 tegen groep 8. Ze hadden zelfs geprobeerd te basketballen met sneeuwballen, maar dat ging niet. Voor de kinderen was het geen pauze en ook geen gym. Voor hen was het gewoon lekker buiten spelen in de sneeuw.  

Klimrek 
Het oude klimrek wordt wel gemist. Met name voor de oudere kinderen. Voor hen is er toch minder te doen en zij vinden het leuk om ergens op te kunnen klimmen. Al weten de kinderen wel dat er later een nieuw klimtoestel komt; daar is de school voor aan het sparen. Maar Linsey zegt terecht dat ze daar nu niets aan hebben en zij dan al van school is.  

Sloot wordt gewaardeerd 
Het nieuwe plein valt in de smaak bij de kinderen. Olaf (8 jaar, groep 4), Fee (10 jaar, groep 6) Roxan (11 jaar, groep 7) en Linsey (12 jaar, groep 8) zijn het allemaal met elkaar eens: het nieuwe plein heeft nu veel meer ruimte voor planten, bomen en gras, maar met name de nieuwe ‘sloot’ wordt enorm gewaardeerd. Met de ruimte voor planten, bomen en gras hebben ze een veel mooier en kleurrijker schoolplein. Maar de vergroening voegt voor hen geen speelwaarde toe. Het onkruid wieden vinden ze niet leuk. Op de vraag of ze dan liever het ‘oude plein’ terug willen hebben, is het antwoord unaniem: ”Nee, het nieuwe plein is veel leuker.”

Dit artikel is verschenen in BuitenSpelen 02/2021. Lees deze editie gratis in onze digitale bibliotheek.